چادگان یک شهر ساحلی در حاشیه رودخانه زایندهرود میباشد که در استان اصفهان واقع شده است. نام باستانی چادگان «پاراتاک» بوده که یکی از آبادترین نقاط در ایران به شمار میآمده و بعدها به چادگان تغییر پیدا کرده است. این شهر، یک منطقه گردشگری با تاریخچهی طولانی است. اسناد تاریخی نشان میدهد که شهرستان چادگان در دوران صفویه و با فرمان شاه عباس اول، با فاصلهی کم و همجواری با رود زایندهرود در یک موقعیت جغرافیایی مساعد بنا شده است. همچنین وجود بناهای تاریخی، آثار به جامانده از گذشته و ستونهای سنگی در این شهر مهری بر تاریخی بودن و پیشینهی تاریخی این شهر میباشد. در ادامه به چند مورد از مهمترین مکانهای تاریخی این شهر خواهیم پرداخت.
خانه معظم الملک میرپنج از مهمترین آثار تاریخی شهر چادگان محسوب میشود که معماری و تزئینات داخل آن برگرفته از معماری اروپایی در گذشته است. این خانه مربوط به معظم الملک میرپنج (جعفرقلی خان) در دوران قاجار است. این خانه به صورت یک عمارت در باغی بزرگ ساخته شده و سال 1386 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
از ویژگیهای ظاهری این خانه میتوان گفت که به تبعیت از معماری سایر خانه ها در دوران قاجار ساخته شده است و به گونهای است که یک حیاط مرکزی دارد و دور تا دور آن را اتاقها فرا گرفته اند. نمای بیرونی این خانه از پنجرههای چوبی با حجاری و کندهکاری های چشمنواز تشکیل شده است. دیوارهای اطراف زیر زمین این عمارت را کاشیهایی سبز رنگ با جذابیت خاصی تشکیل دادهاند. حوض موجود در وسط حیاط این خانه به شکل دایرهای است که تصویر عمارت در آن منعکس میشود. همچنین همانند سایر خانههای قاجاری این خانه نیز یک اتاق شاه نشین دارد که آیینه کاریهای زیبای آن چشم و روح را مینوازد.
مشهدکاوه یکی از روستاهای شهرستان چادگان استان اصفهان است که مردمی ترک زبان دارد. این روستا در بخش مرکزی شهرستان چادگان قرار گرفته است. برخی منابع این روستا را زادگاه کاوهآهنگر میدانند و همچنین مقبره این اسطوره تاریخی در این روستا واقع شده که مربوط به دورهی ایلخانی است و قدمتی 700 ساله دارد و در صف ثبت ملی آثار ایران قرار گرفته است. علاوه بر مقبرهی کاوه آهنگر در این روستا، تپهای نیز در این مکان قرار دارد. آثار به دست آماده از این تپه نشان از تمدنی چندین ساله دارد.
برج تاریخی واقع شده در روستای مشهدکاوه از دیگر آثار تاریخی این روستا میباشد که از دوران قاجار به جا مانده است. در واقع در این مکان قلعهای بوده با چهار برج دیدهبانی که در قسمت ورودی روستا احداث شده تا از قلعه مصطفیقلی خان محافظت کند. در حال حاضر به علت عدم توجه به آن جداره غربی متصل به برج و یک قسمت محدود از بنای قلعه که در فاصله 40 متری برج است، باقی مانده و بقیه این اثر تقریبا تخریب شده است.
این پل در نزدیکی روستای اورگان در 35 کیلومتری شهر چادگان قرار دارد که در حدود 100 سال پیش توسط اهالی روستا جهت راحتی عبور و مرورشان بر روی رودخانه زایندهرود بنا شده است. گفتنی است که این پل جایگزین پل چوبی که قدمت آن بیش از 100 سال است، شده است. لازم است بدانید که در سال 1395 پل اورگان با طول 90 متر و عرض و ارتفاع 5 متری در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
روستایی در اطراف چادگان به نام روستای اسکندری قرار گرفته است که روایتها حاکی از آن است که به دلیل اقامت و نفوذ اسکندر سوم مقدونی یا همان اسکندر کبیر در این محل به این نام معروف شده است.
روستایی به نام آنالوجه در دامنه جنوب شرقی دالاکوه، در فاصلهی بین شهرهای چادگان و داران قرار گرفته است که قدمتی 300 ساله دارد. این روستا در ابتدا به دلیل اصالت اهالی این روستا که ترک زبانانی از ایل قشقایی شیراز بوده اند ایلچه نام داشته است. این نام بعد از چندین سال تغییر و تحول بر روی نام های ایلانچه و آنالوچه در نهایت به شکل متداول امروزی آنالوجه در آماده است.
یکی از آثار تاریخی چادگان با قدمتی 250 ساله، قبرستان تاریخی روستای آنالوجه است که از دوره زندیه به جامانده و در فهرست آثار ملی ایران هم به ثبت رسیده است.
در نهایت آثار تاریخی و آنچه که از گذشتگان باقی مانده است علاوه بر ارزش معنوی میتواند ما را با آداب و رسوم، شرایط و نحوه زندگی انسانهای قبل از ما آشنا کند. بنابراین حفاظت و نگهداری از آثار ملی وظیفهای است که همهی ما باید به آن عمل کنیم.
ارسال دیدگاه